Ο Λόγος, δρομέας που ξέφυγε,
από την κούρσα της φαντασίας...
Ζεστάθηκαν τα γυμνά κρανία
από τα πολύχρωμα καπέλα των αναμνήσεων .
Και η αδράνεια, παγερή ανάσα στη φωνή της αλήθειας.
Μην σπάσεις το τρίποδο σκαμπό της μνήμης.
Μην κάψεις τις σελίδες - τις χλωμές δεσποινίδες
για να ζεστάνεις την ψυχή σου.
Δεν είναι παραμύθι!
Είναι το φοβισμένο όνειρο που γέννησε τον εφιάλτη!
Είναι ο δισταγμός
που σαν μεταξοσκώληκας,
έκλεψε τα φτερά της πεταλούδας για να κερδίσει την αιωνιότητα...
Λυδία Λάβδα (Σχήματα Συνείδησης)
1996
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Έρευνα")
